Elveda

herkesi sen sanarak ararım her yüzde seni
gizem/in sırrın basıp gitsede sırra kadem'e
seni ben,gönlüm de eş,gönül nikahlım bilirim
sözden öteye geçmez bilirim de anlatamam ki,

yaralarım kabuk bağladıkça,kanar durmaz sızılarım
bir kızılca kıyamet kopsa da içimde,yinede sen diye ağlarım
sana sırılsıklam aşık olduğumu defalarca duyan,
sevgi bahçemde bülbüller figan etmiyor,senin yokluğunda.

zaman,zaman dayanmaya çalışıyorum,çığlık çığlığa haykırışlarımı duyamıyacaksın
şimdi sen gidiyorsun ya,bende gidiyorum,dönünmez yollara,
yüreğim artık bende yok,sende kaldı yüreğim bunu bilesin ey yar.
gönlümü çalıp da giden sevgili,kelimelerimin bittiği yerdeyim.

gidişim,sevgimin yüceliğinden,sensizliğimin acizliğinden,
ifade etmeye çalışsam,tepeden tırnağa sen olmuşum,
öyleyse,sessiz çaresizlikler içersindeyim ki,ah be sevgili,
bir sen bil beni,bir de gözyaşlarıma anlattığım zerzenişlerim.

/ masalımız vardı hiç kimsenin bilmediği görmediği,şimdi elveda demenin vaktidir sevgili/