Elveda Sevgilim

Sessizlik kaplamış dört bir yanımı
Dindiremez kimseler benim kanımı
Söküp atamıyorum ben sol yanımı
Yokluğun acıtıyor benim canımı

Gözlerinde dalıyorum uykulara
Çıkıyorum her defasında karanlık sabahlara
Üşüyorum, yaşayamıyorum sensiz dünyada
Yürüyorum ulaşamıyorum bulunduğun diyarlara

Kavuştu sonbahar yaprakları toprağa
Alıştı bedenim sensiz yokluğa
Haykırır oldum şimdi ben boşluğa
Elveda sevgilim karıştım ben karanlığa