En Çok Papatyayı Severim

Cennet olsaydı adım
yeşil olacaktım bastığın toprağa
tepeden tırnağa tomurcuk olacaktım yollarına...

Hayat sil baştan olabilseydi ah keşke...
olsaydı cennet adım
muradıma tac takacaktım
ben en çok papatyayı severim
gül açardı yanaklarım...
elbette
ağlayacaktım kir pasak akmayacaktı ki; gözyaşım
sevinçten çocuklarım olacak, ekmek üstü balın tadına varacaktım
ellerim tomurcuk her seher renk renk açacaktım
kara bakışlarıma düşecekti belki güneş
güneş ellerini çekerken gece doğacaktım
ve Tanrı yarattı
Ay ve yıldızı bilsen nasıl severim
keşke cennet olsaydı adım...


Şiirlerde rastladım sevdaya
ah ahh adım...
yakarlardı en masum, en saf, hiç kirlenmemiş bir sevda
hemencecik anlardım
tabiatım sevda
anlardın
ben en çok ''sevgilim'' demeyi severim...
cennet olsaydı adım meleğim dermiydin...
çünkü
güzel olan her şeyi en az sevgilim diyecek kadar severim
keşke
cennet olsaydı adım...