En Çok Papatyayı Severim
Cennet olsaydı adım
yeşil olacaktım bastığın toprağa
tepeden tırnağa tomurcuk olacaktım yollarına...
Hayat sil baştan olabilseydi ah keşke...
olsaydı cennet adım
muradıma tac takacaktım
ben en çok papatyayı severim
gül açardı yanaklarım...
elbette
ağlayacaktım kir pasak akmayacaktı ki; gözyaşım
sevinçten çocuklarım olacak, ekmek üstü balın tadına varacaktım
ellerim tomurcuk her seher renk renk açacaktım
kara bakışlarıma düşecekti belki güneş
güneş ellerini çekerken gece doğacaktım
ve Tanrı yarattı
Ay ve yıldızı bilsen nasıl severim
keşke cennet olsaydı adım...
Şiirlerde rastladım sevdaya
ah ahh adım...
yakarlardı en masum, en saf, hiç kirlenmemiş bir sevda
hemencecik anlardım
tabiatım sevda
anlardın
ben en çok ''sevgilim'' demeyi severim...
cennet olsaydı adım meleğim dermiydin...
çünkü
güzel olan her şeyi en az sevgilim diyecek kadar severim
keşke
cennet olsaydı adım...
tebrikler👍👍👍duygu selinize
Ta başından dışımızdaki bir cenneti aramaktansa, içsel cennetlerimize doğru olabilseydi keşke yolculuğumuz. Oysa köşe bucak aranıp, bakılmadık yer kalmayınca zorunlu dönüyoruz kendimize. Çok zaman ve enerji tüketiyoruz böylelikle. Kutluyorum, anlamlı şiirinizi.
Ben de şiirlerinizi okumayı severim.
Saygılarımca😎
Güzel şiirini kutluyorum.Yüreğine sağlık. Sevgiler.
Ay ve yıldızı bilsen nasıl severim keşke cennet olsaydı adım...
Sorun değil abla ben sana cennet diyeyimde..
Cehennem olmasa rakibin...=)
Tebriklerim kalsın...
Baharlarda papatyalar yaşasın...! Saygımla..!