En Derin Yaram

Yüreğimin kanayan yaraları,
Kabuk bağlamadan kanadı yine.
O kadar derin bir yara var ki şimdi bedenimde,
Kör bir bıçak, en ince ayrıntısına kadar lime lime kesip gitti sanki.
Acımadan, düşünmeden umarsızca.

Acım o kadar derin, sızım o kadar ince ki , yüreğim yangın yeri.
Tüm bedenim, tir tir titriyor üşüyor ellerim,düşüyor düşlerim.
Var mıdır acaba bu ummanda duyguların en orta yeri?
Çizgisi, sınırı, başlığı, gelişi, gidişi, bitişi sonu olmayan.

Yüreğimde açtığın kanayan yaraları pansuman etmek gibi.
Sana olan içimdeki hasreti sayfalara yazmak gibi .

"Unuttu mu? Unutmadı mı?" yanıtını,
Beyninle, yüreğin arasında aramak kadar, masum.

Sokak çocuklarının uçurtmalarını engin semalara salıp,
En havalı haliyle kendilerine doğru süzülmesini izlemesi,
Yüzlerinde oluşan tebessümleri izlemek kadar, eşsiz.

İçimde dinmek bilmeyen acıların,
Gözümden akan yaşların,
Bir gün biteceği gibi, hayali.

Hiç umulmadık bir anda kapının çalınması,
Geleninde sen olması gibi, sürpriz.

Yani karma karışık duygular var içimde.
Çizgisi, sınırı, başlığı, gelişi, gidişi, bitişi sonu olmayan.

Yaram, ince sızım, gönül bağım, kalp odağım.
Aşkın narındayım, gel de gör bak ne haldeyim.
En kaza dönmüş, vurgun yemiş bir harabeyim.
Hala seni kaybettiğim yerdeyim.

Mübadele garında saadet şehrine kesilmiş,
İki "açık" biletle mecalsiz bekliyorum seni.
Kudretim olsa, seni bu harabe istasyona getirirdim.
Koştukça yelelerinden takvim sayfaları uçuşan,
Bir kısrağın heybesine attığım gibi.
O çok sevdiğin ihtişam romanlarının mağrur asrına taşırdım.

Bu yaşattıkların,
Bu çektiklerim,
Bu kadar azap yetmez mi ?
En Derin Yaram...