Ergen Dönem Özlemi

Perdeyi kapattı Shakespeare
Gölge oyunlarında ruhumu oyalıyorum
Kim çıkar alkışlarla ayyuka
Kim iner
Umursamıyorum !

Yüzyıllarımın yalnızlığını dindirdin ya
Birkaç damla gözyaşının lafı mı olur aramızda?
Birkaç uykusuz gece şahitken ifratımıza
Cebiri yalancı çıkarma telaşlarını bana bırak...

Bırak külli sancıların doğumundan öleyim
Bir gece yarısı ansızın uyanıp
Kendimi kalbimin orta yerinden vurarak !
Yüzümü tanık olmadığım yüzüne döneyim...

Ölümü alnından öpmek kadar imkansızken seni sevmek
Ölümle nikahlandım bu gece
Daha ne diyeyim ?

Gitmeyi beceremeyen bütün yolcuları
Bitmek bilmeyen yollarda terk etmek için yazılırken ergen şiirler
Şairler birer birer vurulup
Ayası yıkanmış üryan dizelere düşecekler

Saçlarında gezinen parmak izlerinden tanıyabilir miyim seni?
Ellerimin saçlarına yabancılıkları bu kadar çoğalmışken
Zamanla silinebilir mi merhabalarımızın izleri?

Eylem katili tümcelerin ödlek seslerinde yitiriyorum sabahı
Ne merhaban alıyor gönlümü
Ne de duyabiliyorsun hoşça kal sözümü
Ve yalnızlığa yazıyorum
Sana düşlediğim vuslatı.

Perdeyi kapattı hayat
Gölgemde uzanıp boylu boyunca
Ruhumun sessizliğini dinliyorum bunca gürültüye inat

Sağ olsun düşlerim
Birkaç defa kavuşturdu beni sana
Bu yüzden
İçime çöreklenen özlem sancısının lafı olmaz aramızda

Bu mürettep ağrılardan sonra
Şairliğimin dizlerine kapanır
Erken yazılmış bir şiirde intiharsız bir ölümle avuturum kendimi
Ağırlaşır dilim
Ve bir daha özlemem hiç kimseyi

(Shakespeare henüz yazmamıştır Hamlet'i...