Erik Ağacı
Bilmiyordum çocuk
İnan bilmiyordum,
Yeşil yapraklarının arasından
Kırmızı kırmızı gülümsedi bana
İçimde ki çocuk yaramazlık yaptı
Koparıverdim dalından
İçimde büyüyor pişmanlığım
Ellerimin ihanetinde
İklimim kanıyor
Mağlubum,
Affet beni çocuk,
Ne olur affet,
Kırıldı güleç yüzüm hüzün bırakarak
Bin bir kırık var yamanması imkânsız
Üzerime sindi kahır
Utanıyorum
Küçülüyorum...
Erik ağacı kızgın bana
Yaprakları kırgın,
Affetmeyecek biliyorum
Ağır geliyor vebali
İçim bozkır
Duygularım çırılçıplak
Çok üşüyorum...
Bilirim yüreğini küçücük avuçlarında taşırsın
Üşüyen yüreğime el ver ne olur,
Söz,
Yeni fidanlar dikeceğim
Her bir erik bir çocuk adı olacak
Senin olan senindir, söz...
Sen küçüğüm, sen
Tut ellerimi yeniden
Işığını alma benden ne olur...
Özür dilerim,
Çok özür dilerim...
Erik kalmadı Nuray kalsa bile artık büyüklere yedirmem🙂
İzmir çok sıcak gelmeden önce iyi düşün..
Teşekkür ederim arkadaşlar..
Sevgiler..
Ayrıntıda gizli acıyı adeta soğurarak, kendinizde yoğurmuşsunuz. Tebrikler.Işık yanınızda olsun...
Özrün bile çok ince tebrikler çarşambaya İzmirdeyim erik yemeye geliyorum👧 çok güzel olmuş şiirin...
cok güzel bir anlatimdi Insani alip uzaklara götürdügü icin yorum yazmak zor oluyor..🙂
Yüregine saglik ablam kutlarim sevgimle..
Erik ağacının dalından, meyvesinden içteki çocuğun hevesine; oradan çocuğa seslenişe giden dizeler...
Bu tip değişik konuları keşke hep okuyabilsek...
Selamlar...