Ertelenmiş Hayatlar

Erteleyip durduk hayatı
Mutluluk için tohumlar bıraktık yarınlara
Hayaller süsledik yorulmadan
Bekleyişlere bin bir umut katarak
Göze göz gözledik
Yarınlar tükendi
Şimdi elde ne kaldı
Yine hüsran
Yine mutsuzluk

Yarınları beklemek
Güneşi henüz doğmamış
Zamanlara oynanan adı konmamış bir oyun
Belki bunaldıkça kaçıp saklandığımız bir ören
Bu günü mahkum ettiğimiz dört duvar
Yada gizemli bir sığınak

Sarkıt gibi,
Dikit gibi,
Damla damla sabır taşı büyütmüşüz yüreğimizde yıllarca
Gönül gülmeyi çoktan unutmuş
Şimdi o güzelim gamzelerde kocamışlığın derin çizgileri

Hesabını soruyor yaşanılmamış
Avazı susturulmuş duygular
Pişman
Küskün
Somurtkan duruşları hüzünlüyor.

Bitmez sanırdık yarınları
Hep gelecek bilirdik
Bilemedik dünün kıymetini
Fark etmedik her vaktin bir yarın olduğunu
Vakit bu vakit
Saat bu saat deyip yaşamak varken
Daha dünlerde ölmüşüz,
Bitirmişiz yarınları
O günlerin kıymetini bilmeden