Esaret...

En büyük savaşlar benimdi
Tek tek bütün cepheleri kaybediyordum
Seni düşündükçe.

Yıllanmış bir savaştaydım artık,
Önümden vuruyordun anlıyordum...
Arkamdan vuruşlarına anlam yükleyemiyordum
Her defasında kaybediyordum...

Adım adım kuşatıyordun beni
Sancılı esaretler yaşıyordum sinemde
Ve...
Bir hıçkırıktı boğazıma düğümlenen kelepçem.

Ben;
Direnmekten vaz geçmiştim artık.
Ölüm kusuşlarına siperdi bedenim
Ölümlerden ölüm beğenirdi her defasında
Sen ihanet ederken ölümlerdeydi yüreğim...

Sen;
Sevmelerden söz ederdin
Yanardım bir başkasını gizliden gizliye sevdiğini bildiğimde
İntihar kuşanırdı yüreğim,
Ölürdüm ben,
İp boynuma geçmeden...

Sonra;
Duydum ki elin olmuşsun.
Başım önüme düşerken,
Vefasız dedim sessizce.
Bir ben duydum,
Bir hırıltı gibi tekrarladım tüm gece.

Şimdi;
Ağlamak gibisi yok,
Sağanak sağanak yağıyor ruhuma hıçkırıklarım
İçine küfürler gizliyorum
Sesim çıkmasın diye
Ellerimi ısırıyorum...

Söyle mutlun musun bu gidişinle...