Eşkıya

Gönül dağlarında yolumu kesmiştin
Silah zoruyla rehin etmiştin


Kanatlı atları üstüme sürmüştün
Ne çok korkmuştum
kalbim fırlamıştı yerinden
Dönmedi bir daha
Beklemekten vaz geçtim rehindi dağlarda


Eşkıya
Ben bu ormanların dilinden anlamazdım
Dağların kanunu bilmezdim
Yolumda düşmezdiya hani
Kader denilen yazgı çekmeseydi oraya


Çok üşüdüm be eşkıya, ayaza terk ettin gönlümü
Bu dağlar çok sarp yol iz yok, gözlerim de bağlıya hani
Bir uçurum kenarına gelirsem tut yüreğimi

Önce barut sesleri sonra tüfeğin yüreğimdeki namlusu
Çok yoruldum bu dağlarda be eşkıya
Vur yüreğimden bitsin

Ben kaçamadım bu dağlardan
Bir kuruşunla yere serilirim hatta mezara bile girerim
Sen yüreğimden vur be eşkıya
Gönül dağında kaldım
İstersen ateşe ver yak be eşkıya


Bedirhan gökçe'nin şiirinden ilhamla