Esme

keskin ayazda kalan duygularla boğuşuyorum Esme
gücüm yetse avuç aramda ısıtacağım ellerini
lakin zamansızım
insafı yok günlerin
geceleri zaten tümden hesapsızım
hele şu şafak vaktinin gizemi
ne ince örgü sarı hırkam fayda eder
ne de hazanda dağın yamacına vuran ürkek huzme
hoyrat, korkusuz hisler Esme
öylesine bıçkın
ölesiye keskin ki
çaresizim

uğrağı şu beden
perdeleri olmayan tahta bir pencere Esme
sürgüsüz kapı
her bir tarafı çürük bir yapı
sıvası çatlak
kırık dökük kerpiç duvarı gibi mecalsizim
ne gölgesi faydadır öğlen sıcağa
ne de gövdesi siper olur kuru ayaza
umudu tıkalı yürek kadar dermansızım

umarsızdır üstelik
velhasıl bir çırpıda yağacak kadar da pervasız Esme
dolu dolu
tok mu tok yağmura eşlik eder
göz gözü görmez olur ışıksızım
söz kulağa varmaz
sanma ki duyarsız kaldım
hıçkırıklarla ağlayan nazenin bir gövdeye Esme
yoksa peşi sıra koşardım
sırra kadem basan sevdanın ardından
ne var ki
ciğerimden vurgun yediğimden bu yana soluksuzum

vefaya pusu kurar Esme
bir söz hakkı vermeden
gümüş grisi akşamlara mahkum eder
sürmeli hüzünleri
ve üstüne eker kederi Esme
kader oyunu der geçer
ayak oyunları esip gürlerken
bozkır yamacı kadar susuzum

işte böyle
sen de bilirsin Esme
ne cırcır böceği susacak temmuz geceleri
ne de gök gürlemesi vazgeçecek
yağmuru takip etmekten
gökkuşağı tokasına saklı olduğu müddetçe
ne ben unutacağım k/adını
ne de gece kavuşacak zühresine
görüyorsun ya Esme
kupkuru kelimeler
un ufak cümleler dökülüyor dilimden
çünkü s/onsuz katıksızım


Ekim 2011