Etrafım Karanlıklar Giyinmiş

Kedere meskun mahal gönlüm
Ruhsatını torpille almış iki gözüm
Bana soran yok zaten boşa müştekiyim
Günler kısalmış ya hani geceyle didişmeliyim

Hayırsızdı dünler,kaypak çıktı bu günler
Yarına varmadan boğar beni hüzünler
Siyahlar giymiş uykularda bunaldım
Rüyalar pembe beyaz olsa da gece
Geceyi bitirmeden kabuslarla uyandım
Bazen bir korkulu yol olur nihayetsiz
Bazen ürküten bosbulanık azgın sel
Uyan diye dokunur korkulu düşte bir ses
Etraf karanlıklar giyinmiş
Ölüm solumakta her nesne ve herkes

Kurbanlarını seçen cellada lanet okur mahkumlar
Sehbaya yürürken çıkan çaresiz yalvarmalar
Zaman durdu ansızın içime sızınca korku
İşte sabah kapımda tokmağı vuruyordu
Rüyaymış yakıp kavuran ruhunu kısacık bir an
Gerçekleşsin dediğin her rüyayı yoran
Tek yolu vardır o da uykulaından uyan