Ey Hayat...

Ey hayat...
Hep mahkûm olmuşum
Senin kasvetli girdabına
Her gecemi zemheri yaşatmışsın
Ve her sabah sonbaharında uyanmışım...

Bir geçilmez geçitsin hayat
Kaldırımlarında büyümüşüm
Ne bir tutunacak elsin ne de bir dal
Tam bir bilmecesin ey hayat...

Çok zalimsiz gecenin zifirisinde
Buhranlar çökertirsin her daim üstüme
Adım başı kasvetin her yerde
Çok hainsin be hayat...

Avutmaz güzelliklerin beni
Bilmem ki senden bıkan kaç kişi var benim gibi
Her saniyem senin yüzünden melankoli
Bir gün öcümü alırım senden ey hayat...

diye düşünürdüm bir zamanlar...

Ama sabredince düşüncem değişti...

Hayat zorlularla savaşmak
Mücadele ile bütünleşmek
Çileyi sabırla aşmak
Ve her başlayan yeni bir güne
Umutla bakabilmektir...

hayatı seviyorum...