Ey Kış/Kar Yağma Yollarıma

duvara yansıdı ten
ırmak oldu,yağmur oldu
ölüme üç kala titredi ruh
bedene vurdu çürükler
mor pembe yeşil örtündü ansızın
baharı bekledi kök filizleri

ey sabah! beyaz doğ üzerime
okyanustan martı getir gözleri mavi olsun

bir bebeğin rahimden düşüşü
canın cana dönüşü
eksiktir yaşamak ardından
defalarca vurulsan duvara

ey! gece lacivert ol
en uzak yıldızı düşür gözlerime

çiçekler yeşilse
sıcaksa sarı oda
kahve tadındaysa
siyah gözleri bir çocuğun
ölgün sessiz yağmurun kokusu
mart hüznünü salmışsa bahara son deminde

ey kış! kar yağma yollarıma

sabit kurulmuş düzenler
gerçeği değiştirseler çıplak kalırsın
son çırpınışlardır elde tutulan
geç değildir hiç birşey için erken de değildir
kırmızı yeşil boyasan sırça köşkleri nirengi noktan da dönerken
güvenli bir dokunuştur aslında kendinden kaçışın

ey aşk! yalnızlığını al da gel

ölümle kalım seçim
suni de ölünür bazen
kelepçe takılır erken açmış tomurcuklara

ey hayat! geri ver aldığın ne varsa

küstüm çiçekleri boy verdiğinde
toprak kendini doğurduğunda cemre düşünce
sevgili döndüğünde dönülmez yollardan

ey hayat! ıssız düş geceme
ellerimde gök kuşağının yedi rengi var.


28.mart.2010