Ey Nazlı Yâr!

Yosun tutmuş bîçâre yüreğim ey nazlı yâr
Bir bir vurur hüzün dalgaları katar katar

Sevdâm ki gönlümdeki terkedilmiş bir ada
Uçar keder kuşları puslu semâlarında

Boyanmış şu rûhum gecenin en siyâhına
Doğmuyor güneşler sensiz günün sabâhına

Yuvalanmış içime hep sonsuz yanlızlığım
Pençe salar kalbime yıllanmış sensizliğim

Kördüğümdür tüm kelimeler dudaklarımda
Gözyaşlarımın solgun izi yanaklarımda

Döner dururum hasretinin ben girdabında
Mutluluk var vereceğin evet cevabında

(20 Nisan 2007/ İstanbul)