Ey Yalnızlık Ey Pasaklı Sevgili

gece çöker
gözlerime ayı ini batar
sansar gülümsemesiyle koca bir karanlık
örter yalnızlığımı
üşürüm..

her titrememde yıldız söner
her korkumda ay irkilir
alaz söylemler beynimin her kıvrımına gömülür
tüfek bakışlar kurşun kusmağı sözler
beni can evimden vurur

gelin bezeği söğütler düşer yadıma
bir beyaz güvercin
bir ala kuş düşer
boylu boyunca yamacıma

gülüşüm asılır tavanına metruk odamın
asılırım göğsümden
en nazlı yalnızlığımın

eğreti bir kadın anımsarım
en hayal düşkeler düşer yatağa
kahrına yatar binlerce eril giysi
soyunuk gözlerimde yar
döşenir bedenime her ısırığı
koca ağzında anlaşılmaz binlerce küfür
sağırlığa ulanır tenim
eririm ruhumun en konuşuksuz haline
şamar oğlanı dövgüsüne bürünürüm

oysa
aşkı umarsız
ve kumara dökmeyecek kadar toktum
yalnızlığıma kar yağarken
ben koca bir çölde yar ateşiyle yanıyordum

bir hırsızım belki
koskoca dünyada bir sevgili çalmışlıkla yad ediyorum

hayal çalıyorum belki
suçmu..

duvar ötesi
semt ötesi
şehir ötesi
yol, dağ, ova ötesi
hayal sevdalığımı yan kesiyorum

kapı tokmağına geceleri el kokusu siner sevgili kapısının
sokağından geçerken
yaramaz çocuk olurum tekme atarım kapısına yada yumruklarım
saklanırım duvar ardına
sevgili pencereden bakar
ben soluğunda aşklanırım

koca bir şehir düşer bağrıma
gece sessiz
gündüz tükenir her sokağımda
serseri çocuklar
ayyaş aşıklar koşar beynimde
her suskularında susarım
her avazlarında bağırırım
korku içinde

geceye uyku çöker
çöker bendine koca bir ayıp
kızıl saçlı sevgili yalnızlığımı alırım koynuma
en pasaklı yanlarıyla sarılırım