Eylül Ezgisi

Yalnız mı koydular seni göçmen kuşlar?
Adına ayrılık aslına acıyı mı yazdılar?
Tel tel dökülen sararmış saçların,
Zifiri bir yangını mı bağrında saklar?

Bir gelin gibi sarılar kuşanmışsın.
Hazan olup türkülere adanmışsın.
Buğulu gözlerdeki tebessüm misali,
Yanık bir gözyaşı olup yüreklere akmışsın.

Bir ölüm sessizliği nüksedince,
Yar sevdiğinden yüz çevirince,
Yanan gönüllere merhem olup,
Ağlarsın otuz gün otuz gece.

Cananım ol, ben de sana can olayım.
Kimsesizliğinde ben kendimi bulayım.
Umut gibi yeşersin sarı sarı bakışların.
Kulaklarında çınlayan bir ezgi kalayım.