Eylül Hüznünde Bir Kız

Eylül hüznünde bir kız
Dökmüş yapraklarını
Yapayalanız
Bir det ki musallat olmuş
Arsız mı? Arsız
Düşleri derya
Gölzeri sanki yıldız...



Takvimler eskidi
Günler eskidi
Zamanı eskitti de
Akıp giden her nefes
Eylül hüzünlü kokusunu
Eskitemedi ömür denen kafes




Elinde bir kalem
Yazıp durur bilinmezlere
Saçları dağılmış
Hüzün çökmüş gözlere
Bu kaçıncı terkediş
Mahşerden gecelere
Sarı hüzünleri kurutup
Dökmüş yerlere...



Eylül hüzünlü kız
Şimdi seni yazsam
Kifayet bulur mu cümleler?
Oysa senle olmalıydı hayaller
Seni yazmalıydı kalem
Seni anlatmalıydı kelimeler
Şimdi sensizlik hüzün bestem...