Eylül'ün Gölgesinde Sarı Hüzün

Eylül'ün adı hazan,
Bir yanı visalin son demi
İnce bir iple örülmüş Ağu
Ağıtlar yakan,
Zamansız fidanlar budayan,
Diğer yanı aşk-ı Kübra
Beyaz sevdalara mühürler vuran

//Eylül, yorgun aşkların puslu fotoğrafı,
isyankâr sevdaların sessiz çığlığı//

Gece gibi incecik keder giyinmiş yüzü,
Gözleri sarı hazin bakışlı
Elleri esir derin hicran anılara
Saçları dağınık
Kaşları çatık

Keman sesinde efkâr Eylül,
E sinde ahu zar L sinde har
Solgun, yorgun bir kısrak
Süt renginde yüreklere düşen gölge

//İçinde külrengi bedeller barındıran
takvimlerin sancılı bakiresi Eylül //

Gelin gibi kirpiğinde titrer damlalar
Ana rahminde ki cenin gibi kıvrılır
Kırk ikindiler düştüğünde güne
Dalga dalga buhurdur, uhrevi,
Son kalan beş on sarı yaprağa
Düşürür hüzzam teranelerini
Sancılanır yürekler

Yaşanmış ve kaçışlara sıkışmış Eylül,
Kozasında sessiz, ıssız, yerleşik
Sıtmalı çığlıklar taşır darağacından
Doğurgan şafakların çehresinde
Hüzün kuşanır Eylül...

Tükenen her nefesle
Kanatsız kuşların masum bakışlarında
Üşür Eylül...