Eylül'ün Hüznü

sende mi hüzünlendin ben gibi Eylül
sende mi yorgun düştün bir yaz sonu
senin yaprakların neden solgun durur
hazanı sen mi yaşadın benim yerime
senin hüznün güz güllerinin hüznü
rengin soldurduğun sevdaların rengi
sen soldurmadın mı gönül yaprağımı
baharımın kışa dönüşünün köprüsü
söyler misin sen değil miydin Eylül?
Eylül bakışlı yarimi ve içindeki sevdasını
donduran ve solduran sen değil miydin
daldan süzülerek yaprağı düşürürken
yüreğimden sızı ile kopardın sevdamı
senin rüzgarların hep döker mi umutları
yeşertmez misin içimdeki solan sevdamı
senden derman dilenmiyorum artık eylül
başka bir bahara bıraktım umutlarımı
unutma! ben senin verdiğin hüznü çekiyorum
Ben çektikçe sende çekeceksin bu hüznü Eylül!