Eylül'ün Kızı

Çırılçıplak kalıyor yürek dallarım,
Sarımtırak hüzünler ağırlıyorum kaldırımlarımda,
Kasımpatıların, güz güllerinin zamanı şimdi
Nasıl da hayat kokar onlar,
Hüzün kokar,
Yar kokar...
bir mevsimin hasretini derler toplar da ,
Yalın bir aşk kokar...

Gökyüzüm, kararsız bulutlarla oynaşmada
Gözüm;
göğün hüznüne tutsak
Fırtına öncesi sessizliğin sinsi suskunluğu içimde,
Yürüyorum hazan mevsimi,
güz sancısı hallerimle...

Bir dokunsanız;
Bırakırım,
içimde çoğalttığım kurak yanlarımı mübarek topraklar üstüne
Fırtına koparırım!
Bir dokunsanız;
Gün ışıyınca yalancı kalabalıklarla ısınır,
Zemheriden aşırdığım soğuğumla sarılırım seher vakitlerine
Bir dokunsanız...

Ama dokunmayın!

Mısır püskülü saçlarıma asılıdır hüzün
Yorgunluğuma sarılır,
öylece üşürüm.
Göz kapaklarıma tutunan onca rahmetle,
Payına düşeni döken, kızıyım ben Eylülün...