Eyül De Yağdı...

Eylül de yağdı dün gece haneme
Mazi denilen sevgilinin kollarındaydım
Eskimiş fotoğraflar
Dudaklarımda titrek heyecanlar
İşte tam orada şen kahkahalar kaplamış bizi
Az ötede masum bakışların takıldı yüreğime
Ayağın takılmıştı düşmüştün ya
Kumsalda narin bir kayaya
Şimdi dalgalar taht kurmuş
İsmimizin yazıldığı kumlara
Denizin koynunda uyuyormuş adın


Eylül de yağdı dün gece haneme
Yağmurlar hışımla ıslattılar
İlk seni seviyorum dediğim toprağı
Salıncağında çocuklaştığımız park var ya
Harabeyi andırıyor şimdi
Şarkılar ezberlediğim sokaklar ıssız
Gökyüzünden yıldız kotardığımız
Canından can beklediğimiz
Ellerini yüreğimde sakladığımız evler bomboş


Eylül de yağdı dün gece haneme
Kırık bir ayrılık bestesi mırıldanırken
Yokluğunun sesiyle yaşarken
Şarkılar da dindiremezken hasreti
Dayanmaz yaralı bu yürek
Dayanmaz kendini vurur bir yerlere
Dipsiz bir kuyuda yankılanır gibi sesim
Ensemde saklıdır ılık nefesin



Eylül de yağdı dün gece haneme
Ellerini yüreğimde sakladığım evler
İsmimizin yazıldığı kumsallar
Gülümseyen acemi resimler
Titreyen masum dudaklar
Kavuşmaya adanmış dualar
Yokluğunda yazılmış mektuplar
Ruhunda yitirilen uykular
Güneşle doğulan sabahlar
Sararmış bir yaprak gibiydiler



Yollarda izin yok yıllara da sözüm yok artık
Tünesin baykuşlar adak olmuş bir tepeye
Sarsın tüm benliğimi yıkasın gözyaşlarımı ağıtlar
Üşüyorum yakacak közüm de yok artık
Düşüyorum sensizliğe bu derman çok artık



Eylül de yağdı dün gece haneme
Hayalini çizmişlerdi solmuş gözbebeklerime



Zekeriya EFİLOĞLU
4.10.2008
Gaziantep