Ezber Bozan

İçimde kalan tüm kısır coğrafyaların adına
Ve çatlamış toprakların hatırına
Bereket üfledim iki dudağımın arasından.
Hadi;
Bekliyorum...
Sende sadece
Gecenin sana ayırdığım karanlığına varlığını fısılda.

Korkma;

Gitmeden önceki son kelamını
Sen içinden söylesen de
Duyarım...

Çok sordum;
Cevap verebilen olmadı.
Kadir kıymet yoksulu yaşların
Etime geçmiş azaplarından kurtulmaya çalışırken
Kaç ceylanın kana bulanmış bakışını taşır gözlerim?

Bilinen o ki;
Unutmak istediğim çığlıklara
Can verişin ince gelgitlerini son bir gayret yazarken kader
Aldığım ilk nefes
Düşlerinin gebeliğine verilir.
Geri kalan tüm bilmeceler
Cazibesini yitirmiştir.

Efkârın sarhoşluğuyla bilenirken benliğim,
Kınından çıkan kılıç doymadan kana
Konmaz yerine
Ezberimdedir bilirim.

Büyürken peşime taktığım
Göze batan mutluluklarımın yitişinde

Ve
Yüzü suyu hürmetine yaşadığım sevdanın dibe çöküşünde,

Ben
Göğsümde büyüttüğüm ölümle
Siyah kederlerin gri gölgelerini içerim.

Unutma;
Yılları faili meçhul kalan dosyaların satır aralarına sıkıştırırken
Aranan benliğim,
Sana akıl almaz kâbuslar devşiririm...

Ezber bozan sohbetlerin
Yüzü kara dostluklarından,

İçi geçmiş sevdaların
Ağır kokusundan,

Ve
Al yazmanın karanlığına
Sorulmadan bürünmüş gelin kızlardan alırım öfkemi,
Ağlamam...
Yüzümü bırakıp bir kapı aralığına giderim...

Sessiz bir beddua bırakırım en savunmasızından
Ağlamam
Sus/ar

Sessizce ciğerlerime dolan feryadın ölümüne giderim.

Kimse görmez belki,
Bir kurşun atımlık uzaktadır aslında umut,
Göğsüne paye takılmış gibi saplanırken çaresizlik

Kalır izi,

Kalkmaz cenazesi
Cemaati yoktur ki okusun salası.

Garipler mezarlığına koyar sensizliğimi
Yüreğimin sessizliği bozacak talkını vermeden giderim...




Mayıs'2009 Aydın...