Faili Meçhul/Vaveyla

//Güvercinleri getirmiyormuş sabahlar
Çocuk kokusu değilmiş yaşamak
Annenin saçını okşayışı da değilmiş nefes almak,
Ah! Nasıl da aldatılmışız//

Eriyip giderken zamanın içinde
Zaman çarkı dönüp durur kendi halinde
Kapılar kapanırken bir bir yüzüne
Çiçekler solar, çocuklar susar, mavi kaybeder rengini

Bir omuzda hayat diğerinde kuş sesleri
Ve her gün biraz daha, biraz daha
Baldıranlar sarar sancılı günleri
Solgun bir fotoğrafta kalır kuş sesleri

Ruhunu yalayarak geçer mevsimler
Yağmurlar yıkayamaz iklimlerini
Gelip oturur düşlerine zebaniler
Kar taneleri donar gözbebeklerinde
Ağlayamaz...

Çekip gider iyi olan her şey
Unutulur çocukluğu, ağu sızar umuda
Yaralı bir güvercinin nefesine gizlenir
Kımıltıya dönüşür vefasız geceler
Bin bir çığlığa gark olur ruhundaki yara
Anlayamaz...

Yüreğinde gezinirken bir ceylan
Üstüne üstüne gelir çakal sürüsü
Sesler kaybolur, uğultular savrulur
Tek tek söner sokak lambaları

Üstelik çekip gidemez, çoğalır keder nöbeti
Seslere çarpar yüzü, siner yüreğinin gölgesine
İçindeki ağrıdan anlar ki kahır yüküdür ömür
Çiçekbozuğu zifiri karanlıktır hayat
Titreyerek yanar mumu gecenin kirpiğinde

Batakhanelerde kavrulur bedeni
Gülüşüne saklanır hüzün
Dağılır ruju
Siyaha boyanır yüzü
Düşlerinde ölürken
Kamburunda taşır makberini...

Adı- Birisi
Soyadı- Kimisi
Cinsiyeti- kadın
Katili-arşive armağan, faili meçhul

Şiirime can suyu veren tek kardeşim Hazal Karadağ'a çok teşekkür ederim,daima sevgimle...