Farkında Değilim Kaldığımın

Düşündükçe düşen
Düşledikçe düşündüren
Sessizleşen şuurum
Göz yaşlarıyla aklımı soluyan nabzım
Sana bana üç beş pembe bakış
Yabancılaştıkça mavileşen
Gözlerimi kör edip gamzeleşen
Sonunda bir satır ayrılık şiiri
Ellerin de merhem ,sürüp dillerine
Ve herkes gecenin aynı yarısı
Koşup gider güneşin battığı yere

Batıp çıkamayarak
Kalan aklı yarım soluyarak
Soluma sena benzer bir resim
Sağıma sana benzemeye çalışanları
Ne varsa bir ayrılıktan geriye kalan
Kalmak isteyenleri ardımda bırakarak
Uzaklaşmak istiyorum
İstedikçe, her gölge sen de son buluyor
Seni bulan her gölge , aydınlığımı soluyor

Bir kum tanesi eksilse
Kim fark eder ki koca denizde
İşte öyle ;
Kim fark eder ki yokluğunu içimde
Bir pantolan bir hırka ,üç beş kemik için de

Sahi, anlıyorlarmıdır gittigini ?
Anlamsızlaştıkça gözlerim
Düştükçe nefesim ellerime
Çok mu canım yanıyordur
Farkında değilim geride kalanın
Aklım hep giden de ,
Kalan ben olsam bile.