Felek Varmış Meğer

Hani yol gidersinde ne aradığını bilmezsin,
Gözün görmez olur en yakın arkadaşını,
Sıkılır yüreğin bir soluk almak istersin
Yol uzar nefes daralır,
Ser'inde resimleri kara kalem çizersin,
Bankta uzanmış yatan kimsesizin,
Kimsesi olur yorgun yüreğin...

Kollarında kundak olmak ister hüzün,
Sarıp sarmalar sessiz çığlık edasında.
Dost yaklaşımın titremeleri saklıdır,
Çatlamış dudaklarının arasında.
Sevapın duayen yansıması vardır,
Yakarış dolu boynu bükük bakışlarında...

Zamanın nasıl geçtiğini anlatır,
Yerdeki izmarit yığıntısı.
Gayesiz umarsız bakış etrafa yayılır,
Savaş esiri gibi dizilir arka arkaya.
Gölgesi kendinden büyük düşmekte yere,
Zavallı göz bebekleri hep bakar,
Hep bakar o belirsiz noktaya...

Yol seni getirmiştir,
Bir törpü daha atmıştır hayatına,
Sana neler kazandırdığına bakmadan,
Elinden kayıp yitirdiklerine bak,
Yaşananlardan koca bir ders çıkartarak,
İnanmıyordum ama bu felek varmış hep...
Hayat kırılgan,en güvendiklerin namert,
Her köşe başında sürprizler,
Her köşeyi dönüşünde bin bir dert,
Mutluluğu koşturmak güzel ama,
Kovalarken yediğin feleğin tokatı da,
Çok acımasız ve sert...