Ferman Yazdım Yalnızlığa

bazen içimde hazin bir şair konuşur....
kasvetli ve müşkül şiirler yazarım
öylesine sarsak
öylesine çirkef ki hayat
tenimde kırışır acılar
güllerse..
kötü kokulu dikenler açar....



aslında yapabileceğim çok şey vardı yapmadığım.....





son gardım da düştü,
yüreğim dar....
ki;
unutma her şeyin bir anlamı var...
doğmanın,
doğanın,
hayatın,
yalnızlığın,
yani kısacası hesabın
gözün gördüğü her mananın
mutlak bir işgali ,
bir sahibi var......





kim akıl ettiyse ölenin ardından ağlamayı,
yalnızlığın fermanı da yazılmalıydı elbet.....





kim elini çabuk tutarsa o kazanırmış hayatta
zaman biriktirebilseydim eğer .......
çok işime yarardı...




bahar yüzüm heyecanlı
güz yüzüm hüzün
telaşım sana olurdu
cepten harcardım....





sahi;
neden hiç "ben"
"yalnız ben" olmadım.....



söylenmeyin..
biliyorum !
çok geç farkına vardım....
kaçışım olmasa da,
avucumda minnet çıkınım
felekle uzatmaları oynayıp,
öpüp başıma koyup kırık yıllarımı
yalnızlığa ferman yazdım.....




vaktim olsa çoktan yazardım....
çoktan.....