Feroskop
kara bulut olmuş acuna, kışım
-zühreyi silmişim; akşamı, zâhir
dedesini bile şimalin;
kutup, ağlar; çiğ, düşer;
-tâhir, perişân!
'yıldız' demişim, ayı resmine;
-kuşağı, ibrişim; yaması, yaldız
şira, ni're; bilen, arap!
-şeri, kire dolar; paklat!
dağı, toz; külü, taş; putu, can;
derya deniz salıp içime;
-racon kesmişim!
-çok ayıp!
ne kadarı pişman, yüreğin?
nerede mâvi çanak, şişman bulut?
gün yüzünü pir özler, keş adam
çare, zor; tâlih çizer sözünü
ne zaman tele vursa, sazını;
-canı durmaz hiç;
-nem kapar!
dünya serhoş, döner taş;
geri kalmaz felek, işler işini;
filân, fişmekân değil mi hep?
-şiş, kebap; zaman aşımı
diş geçer mi hiç, canlı kula?
-paşa gönlü bilir!
02.09.2010 - 18.09.2010
Feroskop şiirinin öyküsü:
merhaba şiir dostum,
bu şiiri oluştururken, akla gelen olguların, fikirlerin ortaya çıkardığı bütünsellikten hareketle, yaşamın içindeki çelişkileri arayan, onları bir şekilde bir güçle kullanarak bulup, irdelemek, sorgulamak, güncellerin çatışmalarını böylelikle verebilmek, kolay şeyler değildi elbette.
ancak 'tüm bunları nasıl yapıyoruz', diye düşünürken, bir şekilde ışığı kullanıp aydınlatmak, bir şekilde aygıtlar kullanarak araştırıp, irdelemek için gereken bir nesne yaratmak zorundaydım. ışığı, gözlerdeki canlılığı 'fer' olarak yorumlardım şiirlerimde hep, bunu kullanan bir aygıt olarak mikroskop benzeri bir aygıt (mercek benzeri 'scope') gerekliydi öte yandan; fer-oskop; bir yandan da tüm bunlara yolaçan bir etkin madde de vardı işin içinde; 'feromon'..
devamı var......
merhaba dostlar, okuduğunuz için çok teşekkürler size.. selamla.. orhanti..