Figüran

Yorgun bir martıdır yürek
Aldanır kış güneşine
Ruhum sanki sonbahar
Bedenim dirense de...


*

Neden
Bakışlarını gözyaşlarına gizler kuşlar
Son göç katarı kaybolurken gökyüzünde
Ve neden sevgililer
Gizlemeye çalışır titreyen dudaklarını
Sabrın son vagonunu uğurlarken bilinmeze
Bazen bir ömür yetmez
Bazen de garip bir rastlantı
Yeter bilinmezleri çözmeye...


*

Hüzün, perdesini aralar
Daralır gülkurusu akşamlar
Her yeni doğan gün,
Yeni bir oyun sergilemekte
Ve her gün
Başlanır yeni oyuna
Yeni bir ümitle
Senaryo dışında, doğaçlama
Bir şeyler oynama dileğiyle
Beklemek nafile...
Oyun biter,
Işıklar söner
İner perde
Yaşam denen bu büyük oyunda
Rolünü seçme şansı fazlaca olmayan
Figüranlarız sadece...