Filistinli Bebek

götürün karanfilleri, alın başından
ölümün gölgesinde durmasın papatya
haydi anlayın beni biraz
kan içinde duruyor beyaz kurdela



yüz çiçek düşer yüreğinden
acıları erken açar dikensiz gülün,
dağılır beyaz kükürtte yanan bir sütün
rüzgârda uçar, anne ağıtları kucağından



adalet , iğdiş edilen bu kısır heykel
sanal, bu sığ meydan oratoryosu
inanmayın sakın pankartla ağlayanlara
tek merhemindir ülkendeki yel



dudaklar çiçek durunca ölüme zamansız
budala meyveler veriyor insafsız dallar
savrulan kokunu öpsem sahipsiz saçlarından
ölümden beter oluyor yalnızlığınız



haydi anlayın beni biraz
koşarken çocuklar kucakta telaşla musalladan
kan doluyor ,gonca güller ölüyor ,
hâlâ gülüyor tanrım, insan!



insan olmadan nasıl şair olunur
yüzsüzlüğümüz belki devrilir kim bilir
insanlık bu gördüğün değil be gülüm
bakarsın buzullar dağılıverir



yalın ayak basıyorsun ölüme içim acıyor
emziğin düşerken ağzından ağlamadıkça
ölüm bakışın uzuyor sonsuz
acılı bir ülkedir resimler yaranda



gülücüklerin sussa da yıkılmasın kaşların
satılmışlardan daha diri yaşar bir bebek
ağır gelse de özgürlüğün karanfil kokusu,
bağımsızlık için uçar her kelebek



başını eğme bebek, göçen kuşlara benzersin
bir sıcak mevsimin yolunda tükenseler de
dudaklarında, kiraz yazlar açmak üzere
çırpınır ak çiçeklerle bağımsızlık düşlerin,

haydi , biraz beni anlayın