Fırtınası Hiç Dinmeyen Yer

Yanımda olsan diyorum,
Gülümseyen resmine bakarak.
Gel diyorum ya,
Tuttuğun elimin sıcaklığı soğumadan.
Özletme kendini bu kadar,
Aratma gözlerinin derinliklerinde.
Kafamdaki hayalin kaybolmadan,
Dudaklarıma koyduğun buse kurumadan,
Ama sen çok arattın kendini,
Çok özlettin be zalim,
Dindirmedi bu ayrılık,
Gönlüm de ki yanan bu kor ateşi...

Yine akşam oldu,
Yine hazan vakti,
Yine üzüntü,
Yine keder,
Bilirmisin sen.
Biçare kalınca gönlüm,
Bu zamanlar hep kafayı çeker...

Yine gün geç vakitlere dayandı,
Rüyalarda buluşma vaktidir sanırım.
Kahrolası aşk,insana neler ettiriyor,
Belli ki insanı rezil rüsva ediyor,
Bir kağıt gibi buruşturup,
Bir paçavra gibi sonra çöpe atıyor...

Bir an sapık fikirleri saplıyor beynime,
Zamansız gel gitlerin.
Bir krizdi geldi geçti diyorum,
Ama nafile olduğunu anlayıp,
Sensiz gecenin içinde kahroluyorum...
Mazideki anıların küllerinde savruluyorum,
Gözlerinin kahvesinde kayboluyorum...

İçilen aşkın zehri bu olsa gerek,
Belki çok masumca,belki de isteyerek,
Ama bir daha anlıyorum ki,
İçimde ki bu fırtına hiç dinmeyecek,
Ve iyi biliyorum ki,
Gönlümde ki bu ateş hiç sönmeyecek...


Eskimeyen şiirler...2001/SAMSUN