Füreya
...Ve ardıma bakmadan geçip gittim çizgisiz yollar şehrinden, dağları herkesçe bilinen yeşile boyalı.
*
*
*
Ezberinde sıradanlaştı hayat
Sevgiden yoksun çağcıl korkuyla
Bir kuşkanadına bağla beni
Yoksa minyatür renkle vuracaklar seni
Füreya
'Sensizlik iyi geldi' diyorum kendime kalınca
Sonra kalkıp dolaşıyorum ampir mobilyalı holün boşluğunda
Duvarlara bakamıyorum
Konuşacaklar diye loş bir mum ışığında
Gözlerimi sımsıkı kapatıyorum
Sımsıkı
İçim karışıyor
Yalnızlığa yakalanıyorum
Füreya
Yalnızlık nedir bilir misin?
Tek başına kalmak değildir
Yalnızlığım başkalarının eksikliği hiç değil
İçimdeki kalabalık beyhude
Duygulara sınır çektim
Bende yalnızlık seninle başladı
Zaman zaman uzaklardan bir ses
Fısıldar usulca
O an acının lezzetini tadarım
Öyle mayhoş bir duygu ki
Kulaklarımı çınlatıyorsun
Sesini arıyorum
Füreya
-Belki de sadece yağmur yağıyordu-
Denizin ıslak barkına
Yağmur muydu ya da yükünü boşaltan bir bulutun sesimi ne
Gümbür gümbür
Islanıyordum
Islandıkça azalıyor
Su olup akıyordum
Islanmak iyi geliyor ruhuma
Füreya
Sözler de yaşlandı hayatımla
Bende zaman veda etti senden sonra yarına
Sen çok yaşa
Öyle bir yaşa ki
Bir çocuğun bayram arifesini yaşar gibi
Çengelinden asılınca boynu kıvrılan soru işaretlerini at bir kenara
Elma şekerini ısırdığında ilk tat vardır ya
Dilimin ne söylediğini boş ver aklımdan geçtiği gibi yaşa
Füreya
Birazdan sızacağım
İnce bir damla edasıyla
Akıntıdaki göç fenalığına
Ölüşüm gönüllü
Şairlerin içinden geçerek
Sana yazılmış son şiirimle üstümü ört
Masum bir tebessüm olsun yüzünde
Sonra elveda de
Füreya (.)
sanıyorum bir şiiri algılayabilmek o dokuyu iyi tanıyabilmekten geçer... ilk defa okuyorum sizi.
mısralar dingin, mısralar üstü durgun altı çalkantılı bir nehir gibi. etkisi; ancak o girdaba kapılınca beliriyor. dibe vurmak durumu ise özendiriyor olmasından kaynaklıdır mısraların. bir füreya giydiriyor göze şiir. ve başlıyor gözlerin tiyatrosunda kapalı gişe oynamaya...
şiir okurken yaşatanlardandı adeta. kaleminize çalım atar bir tavrınız var.
şiirdi şair... saygılarımla. esen kalın.
Duvarlara bakamıyorum Konuşacaklar diye loş bir mum ışığında Gözlerimi sımsıkı kapatıyorum Sımsıkı İçim karışıyor Yalnızlığa yakalanıyorum
ayrı bir kokusu ve ayrı bir sesi vardı şiirin,farklıydı
yazan yüreğe sağlık
Gözlerimdeki hüzün çığlıklarının yüzü suyu hürmetine ellerim kör dilim ise âmâ parmaklarımın alevlerini kaç kez yaktım şiirlerle bilmiyorum yalnız bir şiire yorum yaparken kalbim otuz buçuk derecede ateş yutuyor o an saliselerin ayaklarını koparıp göğün en uzak kısmına asıyorum bir asış ki bende şiirde kül...
kül eden şiire küllerinden doğan anka kuşunun doğuşunu iliştirdim
sen ey şiir gözlerim sende hüzün yaşları...
çok saygımla çok...
okyanussss nasıl biliyorsun içimi nasıl bir ayna var orda hep beni bana gösteriyor hiç yanılmadan
hiç yanılmadınki
teşekkürler
yoruma devam etmeye geldim şair izninizle
füreya=bulut kara şiirden anladığım ne güzel bir çapraz vuruş
bedeni özgür ama ruhu ömrüne yetecek kadar çok sevdiği birine esir düşmüş bir adam ıslatan su değil oysa onu acı tam karşılığı bu bence acıyla beslenen ruhun bedende isyanı..füreya bir sembol kaç kişi kendini bukadar dürüst bu kadar açık ve bukadar net anlatabilirki şiirde gönüldaşına yetmez ama yetsin şimdilik bukadar benden selam ile şair sizi okumak ayrıcalık herdaimud83eudd20
fırlatılan şapka ikonu yok idare edin artıkın