Gebeyim...

Gece sessiz, acılarım dilsiz
Ayaza bulanmış caddelerde
Yüreğimin sancıları yankılanıyor bu gece...
Hani anneler karnındaki bebeği korur ya
Hani yanından bir bisikletli geçse
Hemen karnını tutup sakınır ya
ßenimde yüreğime varıyor hemen elim
Gözümden dahi sakındığım sana varıyor içim..
Kendimden bile koruyorum seni...
Her nefesinde yada her hareketinde
Yüreğimde her büyüdüğün günde
Sevincime korku bulaşıyor
Doğup benden kopacaksın diye...
Elimi yüreğimden indiremiyorum
Seninle büyüyor yüreğim
Dışımın en iç yanlarında bu gebeliğim
Her soluk aldığımda
Yada her gözlerimi ışığa çaldığımda
ßendeki senliğin sonu olmasın istiyor benliğim...
Halbuki anneler ne mutlu olur değil mi?
Onlar doğmamış parçalarına ümitler örer
ßense senli günlere canımı işlerim
Onlar doğacak güne kavuşmanın vuslatını çeker günden
ßense yüreğimden hiç doğmamanı dilerim...
ßilirim ki;
Onların aşk parçaları doğduğunda saçlarına kurdelalar bağlar
Ama sen yüreğimden doğarsan ömrüme yaslar konar...
Yüreğimden kopup gitmişliğin kanar
ßitip tükenmez sancılara kavrulur bedenim...
Ne olur..
Ne olur sakın doğma bebeğim...
Çünkü ben senin aşkına yüreğimde gebeyim...