Gece Emzirmeleri

Kâkülleri alnına düşmüş
alın çizgilerinde hayatın çetelesi
dilsiz...
âmâ bir cambaz
yalnızlık ülkesine vali

Pespaye, silik bir mazbatadır
iç cebinde hayatın yaftası
okunmaz her dilde
dudak ucuna sevdalı kelimeleri tutuşturur
sabit fikrini
yakar incecik ipin üzerinde
külden gülüşleri uzanır
sendelerken iç çekişleri

Yanağından düşecek tek damlada
bozulacak sanır dengesi
söz dinlemez
açmış acıdan elbisesinin göğsünü
saf aşkla emzirir geceyi
hüznün rüzgârına tutunmaktan bezmiş
bir sıcaklık bekler kıpırtısız elleri