Gece Olmasını bekliyorum

donmuş zaman!
sanki bulunduğum an'a teslim.
süresiz bir güneş doğmuş,
batmak bilmiyor ufukta
her nefesimde,
bir yalnızlık hissi
ve rutubetli bir gün temmuzda
bunalıyor insan..

sis çökmüş
beş parmak dağlarına
üstünde
ya yıldızlı bayraklarla
bense sadece yürüyorum
sessiz sedasız bu tozlu yolda
kaybolmak istiyorum oysa!
o tozda..
yabancı olduğum
bu toprak yolda...

göğün derinliğine
şafak atıyorum
ve gece olmasını bekliyorum
nasılsa geçmiyor zaman
donmuş an,
bunaltıcı havanın sabahında.

gecenin
serinliğini özlüyorum...