Gece Sonatı

Sarıydı gece
Saçların güz
Alfabenin yirmiı ikınci harfi ağlarken
Devrildi heykel
Yüz nakli oldu kırılan fotoğrafın
Dingin bir susmaktı yüzündeki beyazlık
Soğuktu kafiyesi bozulmuştu rüzgarın
Sudan ve buzdan ibaretti burda zaman
Soluğumun haritasında camdan şehirdi sürüldüğün
Saçları yeni kesilmiş ay gölgesiydi sevgilim




Cansız bir refarans soğumuş ellerim
Öpünce neden kanatıyordu gülün narkozu
Ay kraterinde heykeller yapıyordum
Yüzün sığmıyordu eksenine
Öylece bakıyordum dokunsan dağılacaktım
Kan topluyordu kumdan akvaryum
İçtiğim sularda eriyordu kentin molükülü
Yengeç makasıyla kesiliyordu öznem





Blirdin aşk bitmese gece biterdi
Hiç bir şiire sığmazdın sessiz uyurken
Vurulurdu sesim on ülke ötende
Sanırım yakın akrabaydın derin hüzünle
Bu yüzden en olmadık yerinde gecenin
Öperdim gamzelerinden





Ben senin sesinde kül mavisinde nehir
Şiir sektirirdim uyurdun ellerin naif bir narkoz
Ben hep esmerdim seni özlerken rüzgar susardı
Yüzünde hep bir itiraz vardı gamze çizerdim kuma
Yanında geçen her şiire firar ederdin
Gitmeyecek gibi dururdun ama giderdin...