Gecenin Dumanı

Satmadım bu şiirimi de
Aşk mısralarına

Bekleme benden öyle
Kaderini değiştirecek
Koca bir ateş
Benimkiler henüz çakmak taşındaki
Ufak, cılız
Belki de birazcık aciz olan kıvılcımlar
Ama
Hangi şair bu yaşlarda yangındı ki
Benden delicesine koşan bir alev istersin

Kulaklarına gelen şu gıcırtı
Ne sendeki açlığın gurultusu
Ne de bendeki esen rüzgârın fısıltısı
Bir kez daha Afrika'ya açılan
Gönül kapımın sadece sabırsızlığı
Kapı ardından uçan yarasalar ise
Senin adına dünya ya seslenecek
İsyansı ve belki de idamlık imgelerdi

Senin her gözyaşına tanık oluşum
Bir tuz tanesi bıraktı sayfama
Ve sen her isyan dediğinde
Mürekkebim kırmızı aktı
Ve kalemim tükürdü
Alın yazına
Kul oyunlarını karıştıranlara

Afrika, senin ateşinle yandığında
Bugünkü mısralarım
Kâğıdımın ucundan
Yağlı bir duman yükseldi
Ve tüm asilliğiyle
Kıvrıla kıvrıla
Gecenin yüzüne vurdu
Siyah yanaklarından süzülen
Hayal kırıklıklarını