Gecenin Koynunda Bir Kadın Ağlar

Yaşandı ve bitti,
Yetmedi
Yara hala sıcak...

Yüreğinin gözlerinden
Şiirler çiseler bozkır sarısı,
Bir yanı ıssız
Bir yanı solgun
Yorgun
Kaskatı
Yüreği ıslak
Bir kadın ağlar...

Yedi kat yerin dibine
Alazdır avucundan sızan,
Omzunda taşıdığı hasret
Cam kesiği sızı
Can evinden vuran,

Gözleri kan revan intihar
İçinde saklar
Yokluğunu yüklenir
Nefesinde tüter adı...

Eylül bozgunu bakışları kırık
Nefesi kısık
Gönül küskün
Ruhu kararmış,
Kör şafakta
Gonca gül gibi solan
Bir kadın ağlar...

Bedeninde zemheri ayaz
Teninde doludizgin tipi
Yüreğinde darp
Bir günah gibi taşıyacağı
Sancılı düşlerine
Yanar...

Sevmeyi bilen yanından
Gözlerine üfleyen
Kavruk bir ağıt
Aktıkça başına buyruk,
Kirpiklerinden kırlangıçlar geçer
Ve
Gecenin koynunda bir kadın ağlar...

Kundaklanan aşkın
Affına sığınır
Kırık dökük,
Gurbete yazar adını
Kendine susar,
Hüzzam bir dokunuşla
Başını okşar lodos
Gözlerinde yağmur taşır kadın,
Şiire ağlar...

//Oysa omuz silkmek lazım,
Üflerken soluğuna bahar//

Video için emek veren Sayın Çoşkun Işıkdemir'e ve yapımcısı Sayın Işın Ergüney'e çok teşekkür ederim...