Gecenin Rengi Gözlerimde Toplanır

Gece yine kollarıyla şehri karanlığa kapatırken,
Dudağımın kenarında yorgun kelimeler birikir,
Öylesine yıpranmışlarki,
Ne seni anlata bilirler
Ne de içimdeki sen sığarsın o yorgun kelimelere



Yıldızların gölgesinde saklıdır kanlı şiirler,
Avuclarımda ki beyaz kelebek ölünce
Sel misali gibi koyu bir acı aktı gamzemden
Yıldızların gölgesinde birikti gözyaşlarım


Ağzı bağlı çığlıklar asılı ruhumda,
Vefasız gidişini izlerken
Kör kurşunlar saplandı okyanustan çıkan masmavi umutlarıma
Bir ceza gibi bir şeydi arkandan seni izlemek suspus dudaklarla. .


Oysa ben sevda bahçesinde ki
Kırmızı güllere seni anlatmıştım
Kokuları seni ezberlemişti
Ne zaman gözlerini anlatmak istediğimde
O kısıma geldiğim an
Gülleri ölüm öpüyordu
Seni görmeden çok tutulmuşlardı. . .



Sert rüzğar estiren gözlerini aldın ya koynumdan
Götürdün ya uzaklara
Ben eridim işte o gece



Şimdi baksan
Kalbime; içindeki aşk cam kırıkların arasında haykırıyor
Defalarca adını anıyor
Defalarca yüzünü arzuluyor



Seni ne zaman bir romana yazmak istesem
Sayfalar çıldırıyor. .



Gecenin hüznü hep gözlerimin düstüne düşer
Ondan hep yorgun ve matlaşmış bakışlarım var
Yokluğun; Gecenin rengini gözlerimde toplar
Koyu bir dans ederler
Islatırlar yanaklarımı


Rica etsem
Nefesini üflesen sol yanımda ki yaralarıma,
Gözlerinin ışığından bestelenmiş bir ninniyle
Yüreğimi huzur içinde uyutsan. . .


'' Son Notum ilk Yorumumda ''