Geçmişe Dair

pınarlarım kurumaya yakınken
kimin için bu kalbin çarptığını
hatırlamaya zorladım kendimi
kimdi
gerçekten kimdi o
beni huzursuz eden günleri
ne çabukta unutmuşum
ne çabuk üstüne ağır bir örtü çekmişim
toprağın üstüne serilen muşamba gibi
tomurcukların serpilmesini engelleyen
hatta boğan
nefes aldırmayan
aynı sen
iyi ki gitmişsin
ne gönlümde
ne gözümde
paçavraya dönmüş
yapıştırılsa da hikmetini kaybetmiş
değeri olmayan senet misali