Gelmedin Annem

Çocuktu ellerim,çocuktu yüreğim
Gittiğini anlamadım geri dönmedin
Gecelerde koktum,gecelerde ağladım
Yatağımın baş ucuna gelmedin annem
Gelmedin ,gelmedin annem

O zamanlar 12 yaşımdaydım.Okuldan eve geldiğimde baba annem anemin evi terkettğini söylediğinde koşara odama gittim olanları anlamağa çalışırken bir tafatan da ağlıyordum.babam odaya geldiğinde babama sarılarak ne olur annemi getir dediğimde başladı ağlamağa.
o günden sonra doğru dürüst kimseyle konuşmadı.bir gün bahçede babamı baygın buldular.sabaha kadar yağan karın altında beklemiş ,o gün felç oldu birdaha hiç konuşamadı.
babam seni hiç affetmedi anne.


Hangi doğum günümüz olacak
Hangi anne kollarında uyutacak
Kimler saçlarımı sevip okşayacak
Geceler soğuk,geceler karanlık
Kollarına sarılıp uyuyamadım anne
Uyuyamadım anne,uyuyamadım

Aradan yıllar geçti.doğum yaptıktan sonra hemşire kızımı kucağıma verdiğinde annem gibi koktuğunu hissedince bütün sinirlerim boşaldı kızıma sarılarak başladım ağlamağa.
Şu yürek hangi acılarla yoğruldu anne.Kınalı kuzun öldü anne,öldü.

Et tırnaktan ağaç topraktan ayrılır mı
Bizi kim ayırdı anne
Bak şimdi bende bir anneyim
Hangi güç,hangi kuvet ayırabilirse ayırsın
İzin vermem,ölsem de izin vermem anne

Bu gün annemin ölüm haberini verdiler.bu kaçıncı ölüm .Yetmedimi anne. Yetmedimi.

Ölüm haberini verdiler
Bakma akan yaşlara
İnsan bir kere doğar ,bir kere ölür
Ben her gece öldüm anne
Her gece öldüm anne

Bir daha çocuk olmayacağım
Arkandan aglamıyacağım
Bakma kızıma sarılıp
Annem,annem diye ağladığıma
Son yolculuğunda yanında olmayacağım

Beni affetme,sakın affetme
Ben seni hiç affetmedim
Affetmeyeceğim
Annem annem annem

Not:Komşumuz Nurten hanımın hikayasinden etkilendiğim için bu şiiri yazdım.