Gençlik Ateşi

Daha on beşinde,ahu bir ceylan.
Ne çekici gelmiştin,gözüme o an.
Aldığım her nefeste,hapsetmiştim seni içime.
Oysa şimdi sen,mahkum ettin beni kendine.




Anam görürse döver,babam görürse söver.
Sana kovuşmayı nasılda beklerdim,el ayak çekilsin diye.
Gecenin en demli anında,yıldızlar raks ederken sema da,
İki sevgili gibi kavuşur,birlikte ererdik vuslata.
Damarlarıma öyle yerleşmişsinki,esir ettin beni kendine.






Kokun sinerdi odamdaki,ufak tefek bütün eşyalarıma
Ayaz düşkünü gecelerde,tüm camları açardım,
Kalmasın odam da sen den,en küçük bir iz diye.
Sana ait ne varsa toplar,kat kat sarıp atardım çöpe.
Bak şimdi sen,kul ettin beni kendine.





Sevindim sana sarıldım,üzüldüm varlığınla avundum.
Arada bir uzaklaştım ,dokuz ay sana darıldım.
Yanımdan biri geçse,yine kokun sindi çiğerime.
İrademe yinik düştüm,karşı koyamadım sana.
Zaafımdan yararladıp,bağladın sen beni kendine...





Ben sana gençliğimi, en değerli hazinelerimi verdim.
Dile kolay tam kos koca yirmi üç yıl, ya sen ne verdin bana?
Anladımki senin nefesin ömrüme,varlığın cüzdanıma zarar.
Evlatlarımdan dostlarımda,kopartıyorsun beni azar azar.
Bu gün sana kazdım derin bir mezar,söndürdüm ateşini.
And olsun seni bir daha içmeyeceğim SİGARA....