Gerçeğine K/açar İnsanın Kalbi

hayatın içindeki yalnızlığımız
bizi kaçışı olmayan sona sürüklerken
bir nefeslik sen hissi
ne güzelmiş

alışmak
artık yorulmakmış
verdiği bütün rahatsızlığa rağmen
bu balkon kapısının
rüzgarla bitmez kavgasına

yılların durağından sessizce geçen hayatın
yüzümüzden bıraktığı bu kırılgan bakı/ş
belkide hiç geçmeyecek
gün/eşe uzak hayatın gece tutsaklığı değil
kendimle bir olup yanmakmış ebedi ç/ağrıyla

heyhat içerden kopan dalgasız bir fırtınaymış bu
ve sahile saçılan kimliğinin kırık tahtaları
bir hayat sandalı bile kurmaya yetimsiz kaldı

Zihnin özelinde saklı kalan nice keder
gerçeğime özgürleyen bir teşekkürdür
işareti kalan her yıkıntı çoğul bir ayrılık
gecenin yüzüne iliklediğim nice hayıf
bir sen etmez tekil iklim döngüsünde
bahar ne kadar da uzak
erken eylül düküntüsü umutlarıma

insan kalbini ya gerçeğe açar
ya da s/onsuz uzağına kaçar


01eylül11


hayat; yorgun öykülerimizde saklanadursun
bizi olmayan kurgusal yalnızlığımızı kovalarken