Geride Kalışın Anatomisi

Gittin, çiçeklerimiz saksısında kurudu

Şimdi karıncalar okyanuslar taşıyor yangınıma da

Yutkunduğum köz kültleşiyor, bağrımın sensiz kurak coğrafyasında.

Ve ben kuruyan çiçeklerin gözünden bakıyorum kahrolası pişmanlığıma.

Gittin, şimdi artık bütün başlangıçlar yavan,

Hiçbir teselli kalbime sahih gelmiyor,

Kalemi elime alıyorum, sözcüklerin suratıma kroşeleri ağır

Bana kahırlı yazmaya adınla başlayamadığım her mektup,

İçimde infilak halinde bir kocaman Cebel-i Everest var.

Gittin, karşımda hiçlikle mücehhez bir Ebrehe ordusu kaldı

Odalar boş, duvarlarım bomboş, pusatımsa yalnızca yokluğun

Benim Firavun'a karşı durmam ne mümkün?

Ancak fırtınaya karşı durmaya çalışan kuru dal gibiyim

Artık beni ordular değil, bir başıbozuk bile mağlup eder.

Gittin, işte ben de gidip gelmekteyim, işe, güce, hiçe..

Aslında yalnızca gidip gelmekteyim,

O güzel gözlerinin uğruna ölünesi haresinde.

Yanılgı üzeresin gülüm, hayat hiçbir şekilde devam etmiyor

Ben artık, olsa olsa kabrini yitirmiş bir mevta gibiyim

Okunacak sela'mı değil, senin selamını arıyorum.

Ve sabahlarım, düşük tirajlı gazetelerin küçük puntolu köşelerinde

ölüm ilanımla başlıyor,

Sonrası, "Er kişi niyetine."

Gittin, gülüm bundan böyle bütün şiirlerim

Yavaş, sakin, hissedilemez bir ölümle müsavi.

Ve öyle tuhaf, öyle netameli, öyle dayanılmaz ki yokluğun

Saksıdaki çiçeklerin ve bütün yitirmişlerin

Her adımda vadesinden bir adım eksiltiyor.

Olsun gülüm, olsun

Ne de olsa "İnna lillahi ve inna ileyhi raciun".