Gidenin Şiiri

Gidenler ..
Gelenler..
Geride kalanlar ..
Gelecekleri bekleyenler ..
Çalan bir telefon sanki açan yok ..
Belki burada açacak olan ..
Yoksa sadece bedeni mi..?
Veyahut kendisi mi ?
Bir insan ..
Hayatın yıkılan molozlarıyla bir enkaz altında kalan ..
Bir suskunluk ..
Bir sessizlik ..
Güneşe sırtını dönen dünyanın yarısı ..
Bekliyor çaresiz ..
Aydınlığı, güneşi ..
Yoksa o karanlık yaşanmaz olur ona ..
Kar yağıyor usul usul ..
Tane tane düşüyor gökyüzünden ..
Sanki benle beraber ağlıyor gökyüzü ..
Yüzler .. gözler .. gidenler ..
İstasyondan çıkan trenin arkasından el sallayanlar gibi ..
El sallayamıyorum sen giderken ..
Sadece onlar gibi ağlıyorum ..
Çöküyor gece ..
Boğuluyor karanlığa ..
Ben daha çok batıyorum o bataklığa kurtulmak için çırpındıkça ..
Ve işte ve işte o yüzden çırpınmıyorum ..
Kurtulma umuduyla ..
Yılmaz Erdoğan'ın söylediği gibi ..
?Hem gidenedir bu şiir .. Hem gelecek olana .. O da biraz oyalanıp gider nasılsa..?