Giderken Sen Vardın Yanımda

İskeleden kalkarken on bir otuz seferi
Oynaşan martıların hülyasında sen vardı
Şahlanırken sevdamın savunmasız neferi
Bir adım ötesinde ufuktaki can vardı

Yokluğuna dayanmak eza verir bu cana
Uzaklığın fark etmez olmasak da yan yana
Gitmeyen adımlarım isyan ederken bana
Fikrimin sarnıcına çoraklaşan son vardı

Hüzne doğan günlerin gecesin sayamadım
Hasretine doydum da yüzüne doyamadım
Yüreğin harı sensin dışarı koyamadım
Güneşe sırtın dönmüş buza kesen don vardı

Başına gelen bilir seven gönül narası
Düşlerime doğarsın gecelerin karası
Sabır taşı olsan da hazindir aşk yarası
İçimi yakan korun sıcağında ben vardı

Sitemlerim yazıma hiç biri sana değil
Yüzümde yaşlar varken yaktığım kına değil
Konuşmayan dillerim sualsiz mana değil
Kaybolmaz izlerimin zulasında dün vardı

Gözlerim gitme derken boğazım düğümlerde
Boşa kaşık çaldığım kaçırdığım dünlerde
İki satır arası ağladığım günlerde
Sökülmez karanlığın avucunda tan vardı