Gitmeliyim ...

Kaç şiiri esir aldı sözlerim
kaç geceyi kurşuna dizdim gözlerimde
çaresizliğin pervanesinde savruldukça efkar
yarınlara dair kaç umut...ışığını söndürdü
ateş böceğinin kanatlarında
bir bilsen



Ah! duvarlar
kara gözlerinin gölgesinde sığındığım
yalnızlığımın çocuğu
mabedim / ahraz şahidim duvarlar



...

Nehir gibi sessiz akıyordum oysa
asi bir rüzgâra sarıp ömrümün sen yanını
savurdukça
savruldukça sonsuzluğun girdabında
yaşamın ne kadar ıslak ve ne kadar har olduğunu
poyrazında dolaşan saçlarımın her bir telinden
sızdıkça kahır alev alev tenime
kavruldukça canımın her zerresi tuzunda
öğrendim



...

Gitmeliyim
bu acı tüketmeden beni dirhem dirhem
ben çekmeliyim ruhumun canıma bağlı ipini
kabuk bağlamadan anılar tenimde
söküp sen yanıma düşen kangreni...gitmeliyim



...gitmeliyim