Gittim Bittim

Sabah hız sınırlarını aşacakken durdurdum bedenimi
Sıralı sırasız, anlamlı anlamsız dizgiledim dokunuşlarını
Hiç var olmadan, yalınayak
Başka yerlerde bedenlendik
Ruhumuzda gidişlerin boş geçişleri
Gittim; yüzün sırt çevirdi

Senin el değmelerin sinmişken üzerime
Tam da üzerine işlemişler beni yıllar önce
Nerdeyse bir senedir hiç kimseye yazılmamışken korkularım
Bu savaşın ortasında seçtim ayrılığı
Kimsenin bilmediği bir yere yolculuk yapsaydık
Göçük altında mı kalırdı yine sensizliğim
Gittim; yüzün sırt çevirdi

Daha en başından mı desem ya da sonundan mı
Ne başı ne de sonu yoktu ki
Dediğin gibi; işte bu yüzden ben küçüktüm sevgilim
Ben sonunu getiremediğim masalların sonunda olmayacaktım
Kaçak zamanların peşinden koşmayacaktım
Gidişini istemek için ellerim olmayacak dizlerim tutmayacaktı
Tsunami yavaşlığında sol kolum da kopacaktı
Gittim; yüzün sırt çevirdi

Şimdi ne mi olacak;
Bir an düşmesi olacak senli seslerin bittiği yerde
Bir parfüm selamı kalacak omzumun bir köşesinde
Bir köşe başı olacak son bir ruzgar estiğinde
Bir yaz isyanıyla gelecek huzursuzluğum
Bir gemi(n) geçecek boğazdan körfeze seni getiren
Ve en sonunda ve en acıtacan
Uçak biletlerimde soyadın yazmayacak
Ben biliyorum bu acıyı
Gittim; yüzün sırt çevirirken bana
Ben bittim...



Zeyzey
12.06.2010
Geri döndüğüm şehir