Gizli Bahçe
Seyran Tankuş'a...
Rüzgarı biçen gecelerde
Yetim bir çığlığın izdüşümüydü
Yürekteki kanayan yalnızlık
Serenatlar dökülürken mazinin yoluna
Dikenlere de bastık elbet
Kırmızı halıların ihtişamında
Güllerle bezeli yollardan da geçtik
Gülse de yüzümüz içimiz kan ağlarken
Kirli bir mendilin avuntusuna bıraktık
Gözyaşlarımızın isyankâr vaveylasını...
Zifiri karanlıkta süslenen şiirlerin
Satır aralarına gizledik acılı kalbin
Sızılı girdaplarını...
Bitmeye yüz tutan silgilerimiz oldu
Kalemimizi sivriltemeden daha...
Dilimizdeki ay tutulmalarına inat
Göğe serildi yıldızlardan bir kilim
Oyası gurbetti belki, motifi hasret...
En çok da insanlığaydı özlem
Biraz da mutluluğu yâd eden umutlardı beklenen
Hani pamuk şekerlerimiz vardı elimizde
Toz pembe...
Hayallerimizle aynı renkte
Yapış yapıştı kahkahalarımız
Ve iğrenmiyorduk yanağa konulan buseden
Masumluğun çehresi değince gizli bahçemize
Kanatlı düşlerin pusulasında
Ulaşıyorduk mutluluğa açılan saklı mabedimize
Güvertesi bozuk bir geminin
Kaptansız yolcularıyız şimdi
Alabora olmadan kurtulmaksa niyet
Gözlerinin deryasına tutunmaktır hürriyet...
Haziran/2013
Teşekkür ederim Mete Bey, aslında bu şiir Seyran ablama yazdığım eski bir şiirimdi ve paylaşmak istedim :)
Teşekkürler tekrardan, saygılarımla
Daha güzel şiirlerde okudum bugün daha kötü şiirlerde. Ortalama bir şiirdi. Tebrik ederim.👍