Göçebe Sevda

Göçe alışıktır bizim sevdamız Sema
Okunmamış bir sayfada donar kaderimiz
Kimliği küfür kokulu çığlıklar sarar gecelerimi
Dünlerde kalan ne varsa
Gizemin ayazına yenik
Issız öpüşler açar
İncindiğim örselenmişlikler dudaklarımda
Üşümüş renklerimdir kaygılarımı ayakta tutan
Mağlubiyetlerin içine mevzilenmiştir
Maskeli mutluluklarım
Şiirlerimin kanı bulaşmasın diye avuçlarına



Her sevda biraz göçe alışıktır Sema
İçimde de göçer bir şeyler
Gecenin kirpiklerinde örülmüş
Yağmurlar emanet edilince
Kayıp şehirlerin tenhalıklarına
Ateşten bir hediye düşerken gönlüme
Karanlık peçesini örtünen kurbanlığım
Kendi melodisini çalmaya başlar



Ah Sema
Bir teselli soyunuyor
Hala ağlayan kaçışlarımın ürkmüş sesinde
Bilmez misin hem?
Her dilsiz sevda avaz avaz bağırır
İç çekişleriyle



Hadi şafağı söndür artık Sema
Bu cinnetten kurtulup
Dönüp saklanmalıyım çocukluğuma
Belki gözümün kesmediği uzaklıklar da boğulur
Bir gün nabızlarımda
Belki bir gün
Senin niyetine
Tufanlarımdan sızan kargaşalarımı da
Uyuturum kollarımda